باز آیه...

چشمت شنیدم ازین ناز صدای تو،

یادت مگر هنوز هست غریبه ی آشنای تو...

خوش داشتم آن همه حس و حضور را،

که هر قافیه ام از زندگیست، ساز نوای تو...

گشتم میان این همه غوغا و قیل و قال،

دانم شود مرا منزل آخر، سرای تو.

و...مات خویش...